anneanne

70. el kadarken yetim kalmış, üvey babası istemeyince kardeşleriyle beraber amcasına yollanmış. 16'sına girince 27 yaşındaki dedemle evlendirilmiş, ilk çocuğunu 21 yaşındayken doğurmuş. çocukluğunda yoksulluğu sonuna kadar görmüş, ayağında pabuç bile yokmuş, ayak tırnakları eciş bücüş, saman kaçmış aralarına. şeker sakız çikolata hiç tatmamış, çocukken yiyemediği için yetişkinken de yemesem ölmem diye ağzına sürmedi. kocası iyi adammış ama, hep "hatunum, kadınım, alimem" diye seslenmiş, hiç el kaldırmamış, hiç eziyet etmemiş. parayı toplayana kadar dedem hem bakkal hem berber hem kahveci olarak çalışmış, anneannem de gündüzleri ovaya gitmiş geceleri gaz lambası ışığında kerpiç tek göz odada oturup oya örmüş satmış. 98'de annemin evlenmesine 3 gün kala biricik kocası kalpten yığılmış kucağına, eksik kalmış. 20 yıl sonra, 2018'de ilk çocuğunu da kalpten kaybetti, "hasan'ıma bir şekilde alıştım da ercan'ım beni yıktı geçti" derdi hep, yemeğini bile onun fotoğrafına bakarak yerdi, bir daha hiç eskisi gibi olmadı.

bu sene dünya kadınlar gününde benim gördüğüm en güçlü kadın olan anneannem felç oldu, telefonda anneme en son ağzını toparlayamadan "keyfim kaçtı" diyebildi. konuşma merkezi ile beraber sağ tarafına inme indi. her bayramda kocası ve oğlunu ne kadar özlediğini söylerdi, arife günü öldü anneannem, bayramın ilk günü kocası ve oğlunun yanına yerleştirdik. yaşasaydı bu ay 78 olacaktı. bu gidişimde beni görünce ağzı kulaklarına varasıya "yavrumun yavrusu canımın sızısı" deyip sarılamadı, eşimin adını söyleyemezdi ay aman diye düzeltirdi düzeltemedi, dolapta en büyük tencereye istiflenmiş meşhur kalburabastısı yoktu. bu bayramda sıcacık yuvarlacık ellerini değil buz gibi yanaklarını öptüm anneannemin. en çok giydiği hırkasıyla beraber her gün saat 12'de içtiği bol köpüklü orta şekerli türk kahvesinin fincanlarını aldım bulaşıklıktan, evime getirdim. artık alime sultanım yok, ama en azından hasretini çektikleriyle bayramlaşıyor şimdi. ben de onun şerefine şimdi bol köpüklü orta şekerli türk kahvesi yapıp onun fincanında içeceğim, benim kahvemi çok beğenirdi annemden bile güzel yapıyormuşum güya.

dolabımda bir bidon erişte var, yılbaşı zamanı gittiğimde vermişti, kıymetinden yiyememiştim. şimdi ne yapacağım bununla bilmiyorum, daha da kıymetli artık, her bir tanesinde anneannemin eli var ama biterse yenisi yok, anneannem de yok artık.

allah yerinde dinlendirsin fıstığımı, amin.

69. Ben onun kara fındığıyım o da benim yeşil gözlü balım. Aramızda epey jenerasyon farkı var  )ama haftada bir konuşmalarımızda illa ki konuşacak konu bulur birbirimizin moralini yükseltiriz. Ayrıca eski toprak söyleminin somut halidir gözümde. Başından geçen onca kaza/ hastalık sonrası maşallah hayata o kadar güzel tutunuyor ki, iyi ki var canımın içi.

68. annem 18 yaşındayken vefat ettiği için varlığının nasıl olduğunu bilmediğim aile mensubu. burada yazılan güzel şeyleri okuduktan sonra eksikliğini biraz çektim açıkçası. bir anneannem olsaydı nasıl olurdu acaba?

67. Annem de babam da çalıştığı için okula gidene kadar bana bakan, bu hayatta tanıdığım belki de en güçlü kadındı. 2 sene öncesine kadar her görüştüğümüzde en az 1 saat ellerini sürekli tutup severdim, öperdim. Annemden babamdan sonra en kıymet verdiğim, en çok güvendiğim insandı. Hala ne zaman düşse aklıma alt üst oluyorum. İyi ki onun gibi güçlü ve iyi kalpli bi insanla büyüdüm. Çok ama çok minnettarım.

66. Yıllardır bana saçını boyatır ve her seferinde maaşı alayım seni görücem der ve beni bir kere görmüşlüğü yok çok şükür.

65. annem yanlışlıkla hamile kalmış beni ve daha 9 aylık çocuğu varken bir başka çocuğa hamile kaldığı için aldırmayı düşünmüş başta çünkü abim huysuz bir bebekmiş (hatta her gece abimi uyutmak için arabayla 2 saat tur atıyorlarmış yoksa hayatta uyumuyormuş) ben de olursam çok zorlanacağını düşünmüş ama anneannem durdurmuş annemi saçmalama diyerek. şu an hayattaysam senin sayende. seni çoook seviyorum anneannecim

not: ben doğduktan sonra abim sakinleşmiş ve ben aşırı sakin bir bebekmişim ondan dolayı doğurduğu için annem pişman olmamış neyse ki

64. Annem bana hamileyken anneannem vefat etmiş hem de çok genç yaşta. Annem beni farketmeyip anneannemin acısına çok ilaç kullandığı için aldırmak istemiş. Bir gün anneannem rüyasına girip "bir kızın olacak ve çok da hayırlı bir evladın olacak" dediği gün beni doğurmaya karar vermiş. Belki de bugün bunu buraya yazabilmemin sebebidir. Pamuk anneannem, mekanın cennet olsun.

63. Sevdiklerine abuk seslenme sözleri kullanan bir insan olarak telefonda anneannemle aramızda geçen bir diyaloğu yazıyorum:

-naber bebeto?

-kızım o burak kut'un lakabı değil miydi?

62. Aslında benim anneannem üvey ama genetik olarak ben onu hiç üvey görmedim. Tanıyıp bildiğim tek anneanne o. Biraz aksi gibi gözükür hatta aksidir de, dedemle yaşanan onca yıldan sonra bu normal ama. Dedemle 1 haftadan uzun yaşayabilen evliyadır çünkü. Yine de torunlarında karşı bu aksiliğini hiç göstermez pamuk gibidir. Aile içinde yaşanan bazı sıkıntıları duyunca hepten fıttırır alt kattaki annemi bile kovar sanmıştık meğersen ne yufka yürekmiş. Aylar sonra duyunca "aaa keşke önce bana söyleseymişler" deyip hepimizi şaşırtmıştır. Hacıyla geçen zorlu yıllardan sonra pek bişey koymuyor demek ki. Çok severim onu o da ilk kız torun olduğum için ayrı bir severdi beni. Allah uzun ömürler versin anneanneciğim.

61. Kendini çocuklarına, torunlarına adayan gördüğüm en güçlü anne. Durumu çok iyi bir aileden gelen ama ikinci evliliğini yapan babası tarafından dışlanan, üvey anne eziyeti gören ama huzur bulmak için durumu iyi olmayan dedemle evlenen mücadeleci kadın. Dedem ölene kadar birbirlerine hep destek oldular. Dedemi devlet memuru yapmak için mücadele vermiş, saray gibi evden tek göz odaya taşınmış, köy lojmanlarında elektriksiz, susuz yaşamış. Teyzem ayrıldıktan sonra kuzenlerime baktı. Hala eli hepimizin üstünde. Hatta bir kuzenim hala üst katımızda anneannemle yaşıyor. Babam annesini erken yaşta kaybettiği için anneanneme düşkündür. Babam yemek çıkarır, ilaçlarını takip eder. Gittiğimiz heryere zorla onu da götürürüz. Bir gün görmesem özlüyorum. Yetmiş yaşında olmasına rağmen gençleri anlar, anlayışlıdır, herşeyimi ona anlatırım. Hergün kahve içmeye çıkıyorum fal bakıyoruz, sohbet ediyoruz. İyiki var.