18.
parfümörleri Thierry Wasser (bknz; c.dior addict, guerlain- aqua allegoria serisi, la petite robe noire, idylle, Shalimar, Insolence, Terracota, Lancome-Hypnose ...) ve Delphine Jelk tarafından 2017 yılında yaratılmış ; reklam yüzü Angelina Jolie olan ve an itibariyle üzerimde taşıdığım parfüm.
oldukça sevdiğim ve daimi olarak koleksiyonumda yer almasından memnun olduğum bu parfüme bodoslama bir giriş yaparak, genel bir tasvirden önce bana çağrıştırdıkları hakkında bir kaç cümle kurmak istiyorum;
şimdi gözlerimizi kapatıp bir amerikan banliyösüne gidelim birlikte, mesela benim gözümde direkt -benim de bir süre ikamet ettiğim- California/Rocklin canlandı. güneşli ve hafif serin bir bahar öğleden sonrasında, yanına kocasını, bilumum çoluk çocuğunu ve saint bernard cinsi köpeğini de alıp yan komşusunun bahçe partisine giden, otuzlu yaşlarda, sarışın, güzel ve zarif bir hanım düşünelim. bu hanım kuvvetle muhtemel , içinde ıslak mendil, güneş kremi, talk pudrası vs yer alan bir "bebek bakım çantası" taşırken; üzerinde leylak rengi zarif bir bluz, beyaz bir keten pantolon ve ayağında beyaz "keds"ler bulunuyor olmalı....hayat dolu, sosyal, overdose pozitif, modern, sade fakat alımlı/feminen bir "american housewife" stereotipinden bahsediyorum aslında. İşte benim için mon guerlain'ın sembolize ettiği kavramlar bütünü tam olarak bu hanım. Yani her ne kadar bazen çok ciddiye alamasam da eğlenerek takip ettiğim Jeremy beyin deyimiyle "wifey" bir koku bu. tabii bu "wifey" titreşimini aldığımız yerin parfümün "drydown" kısmına yakın bir yerden başladığını da belirtmek isterim. başlangıcı değil de, kremsileşmeye başladığı kısımlardan itibaren yani.
Öncelikle ben bu parfümün, bazı kullanıcıların görece "keskin" veya "fujer" bulduğu lavantalı-bergamotlu açılışından (ki bu açılış on dakika filan sürüyor halbuki) ötürü maskülen bir hava taşıdığına veya erkeklere daha çok yakışabileceği fikrine katılmıyorum. Benim görüşüme göre unisex fakat, feminen tarafta, dişil bir enerjisi var.
Lavanta kokusunun büyük bir fanı değilim ; fakat vanilya, parfümlerde en sevdiğim akordur. mon guerlain edp, çıktığı ilk zamanlardan itibaren radarımda olan fakat uzunca bir süre alıp almamak konusunda teredütte kaldığım, lavantadan dolayı ön yargılı yaklaştığım bir koku oldu. hatta guerlain parfümevine o kadar sadığım; thierry wasser'ya o kadar hayranım ki, olur da beğenmem; ucuz bulurum, basit bulurum , hayal kırıklığına uğrarım diye (ne dertler var) uzunca bir süre bu parfümü koklamaktan dahi imtina ettim. fakat tabii ki, bir noktadan sonra merakımı dizginlememeye karar verip, bir dekant edindim. dekant edindikten bir (1) gün sonra şişesini aldırtan nadir parfümlerden biri oldu benim için mon guerlain.
Koşa koşa şişesini aldığıma göre hayatımın parfümünü bulmuş olmalıyım veya "ilk koklayışta aşk"tır bu, veyahut da eşi benzeri olmayan çok farklı bir koku olmalıdır herhalde değil mi? maalesef değil. bu parfümü çok sevmemdeki; sıkmasam bile sürekli koleksiyonumda yer almasını istememdeki motivasyon , tamamen tanıdık, samimi ve huzurlu bulmam. sanki çocukken izlediğim bir aile dizisi gibi, ailecek haftasonu gittiğimiz kısa tatillerimiz gibi. bana küçük bir konfor alanı yaratıyor kısacası.
benim bu parfümde en net ve baskın şekilde aldığım hissiyat, hiç agresif olmayan bir paçuli tabanında ferah, dozunda tatlı bir vanilya bulutuna sarılı bir lavanta buketi. yanı sıra irisin pudralı ve aydınlık vurgusu ve varla-yok arası duyumsayabildiğim egzotik/buhurlu yasemin ve sandal ağacı...bu arada çok enteresan bir şekilde "ultimate drydown"ında açıklanan notalarında yer almasa da bademsi bir hissiyat da alıyorum ben; muhtemelen baz notalarındaki kumarin ve benzoin bir araya gelerek, benim burnumda böyle bir ilüzyon yaratıyor; veya (aşağıda belirteceğim gibi) geç bulup çabuk kaybettiğim, hasretinden prangalar eskittiğim canım cacharel - gloria 'ya benzetmek istiyorum...(gizlinot: :()
Mon guerlain (hatta diğer tüm flankerları) , bence oldukça tanıdık, jenerik yönleri olan bir parfüm. hatta , -benzer demek istemiyorum ama- thierry mugler angel/alien , dior addict , cacharel-gloria , chanel- coco noir gibi efsanelere selam veren , çıktığı parfümevinden ise shalimar, samsara, mon exclusif gibi diğer thierry wasser harikaları ile yakın genetik kodlar taşıyan bir ürün. Yine de bence bu durumlar, bu parfümün klas tavrını, dengeli ve kaliteli formulasyonunu, çok katmanlılığını geri plana itmiyor. Genel beğeniye oldukça uygun, her ortamda (aşırı sıcak ve nemli zamanlar hariç) rahat rahat , kimseye rahatsızlık vermeden kullanılabilir , zarif , ferah aynı zamanda tatlı bir kremsiliği bulunan bir parfüm. İmza parfüm olur mu dersek, benim görüşüme göre olmaz. ama bu tamamen bir tercih meselesi. inanılmaz iddialı, seksi ve flörtöz mü, sanmıyorum. her ortamda adını sorduracak kadar kuvvetli bir aurası var mı, hayır yok. ama "bağırmaması" da sessiz olduğu anlamına gelmiyor tabii ki..
başta da bahsettiğim gibi, guerlain limon kolonyası çıkarsa alıp kullanırım, hemen hemen tüm parfümlerini çok seviyorum fakat yayılım ve kalıcılık konusunda beş yıldızlı bir parfümevi değil benim için ne yazık ki. Mon guerlainda da aynı yayılım sorunu olduğunu düşünüyorum. benim tenimde kalıcılığı 3-4 saati geçmezken; bir-iki saat içinde tamamen tene yaklaşıp, sarılma kokusu halini alıyor. bu elbette ki, tenden tene değişir , belki bir başkasında saatlerce kalıyordur, bilemiyorum.
Puanlamam;
koku : 7/10
kalıcılık: 6/10
yayılım: 5/10
uygun yaş aralığı : 25-30 yaş üzeri kişiler sanki daha güzel taşır gibi geliyor bana.
uygun mevsim : her mevsim olabilir ama bahar aylarına daha çok yakıştırıyorum.
uygun ortam : her ortam diyebilirim. ofis ortamı veya bir hafta sonu gezmesi için gayet ideal olabilir.
f/p: 4/10 (çok para annecim)
mini not: bilhassa lavanta ile arası iyi olmayanlar için kör alışa pek müsait değildir efenim.
16 nisan 2021 15:53
17 nisan 2021 11:40