obsesif kompulsif bozukluk

20. Bugün tanısını aldığımdır. Duygu durumum şahane! Bir tarafım umutlu bir tarafım kahrolmuş bir tarafım mutlu bir tarafım sürekli ağlamak istiyor. 

Hiç araştırmadan, bir anda bir psikolog seçtim ve gittim. Artık başa çıkamadığım düşünceler var, başa çıkamadığım döngüler. Yavaş yavaş ölüyorum gibi hissediyordum. Beynim bir saniye susmadığı için hep çok yorgunum, hep çok gerginim, hep ağlıyorum. Terapi ve ilaç ile devam edeceğim. Hayatımda ilk kez psikologa gidip ilk kez ilaca başlıyorum. (gizlinot: Psikolog+psikiyatrist ile görüştüm)Değişik hissediyorum, galiba az biraz da içten içe kendimi yargılıyorum. 

Okb'me anksiyete de eşlik ediyormuş. Oh suyundan da... iyi olacağım değil mi sözlük? 

19. nerdeyse 6.siniftan beri muzdarip olduğum hastalık. ben şanslıyım çünkü en azından erken( üniversite 1.sinif) teşhis konuldu. ayrica "obsesif kompulsif bozukluk" denildiğinde 'temizlik hastası' algısının ortadan kalktığını gördüğümüz zaman bence ruh sağlığı için önemli bir adım atmış olacağız...

18. gidip tedavi olmadıkları için dünyayı kendilerine ve çevrelerine dar eden kişiler. çocukları için çok üzülürüm.

17. İnsan aylarca tek bir şeyi düşünerek sadece düşünerek kaygı ve suçluluk içinde günlerini geçirebiliyor. Gece yatarken aynı şey sabah gözlerimi açar açmaz aynı şey ve sanki gece boyunca hiç uyumamışım da sürekli yine aynı yerde takılı kalmışım gibi. Hiçbir işe başlamadan yorgun, bitkin hissetmek. Her aklından geçeni "ben yanlış bir şey yaptım ve bunu saklayamam" hissiyatıyla sevdiğin kişiye anlatmak. Onun bunun önemli olmadığını söylemesine rağmen "peki ya şöyle olursa, ya gerçekten böyle bir şey düşündüysem ama kendimden de saklıyorsam" gibi binbir türlü cümleyle olmayan sorunun çözümünü aramak. Konular, düşünceler ve kişiler hep değişiyor ama yine aynı kaygı, utanç ve suçluluk. Her seferinde "bu sefer önceki gibi değil gerçekten..." diyerek karşımdakini de ikna etmeye çalışıyorum söyleyip kurtulmak için ama dillendirdikçe çoğalıyor. Herkes benden bıktı ben de dahil herkes.

16. Sadece Düşünce boyutunda olanı varki allah düşmanımın başına vermesin türünden. Hani klasik kapıyı ocağı kontrol etmek gibi değil bu obsesyonlar. Kelimelere döküp anlatamayacağım, mantıktan çok uzak şeyler. Çocukluğunu da içine alıp hayatını bununla geçirmiş biri olarak artık neyin obsesyon neyin kendi düşüncem olduğunu karıştırdığım zamanlarım oldu. Ama ailem hariç kimseyle paylaşmadım bu durumu nedeni ise apaçık ortada Farklı olunca tüm oklar size çevriliyor ve bu tepki ile ezilir oluyorsunuz. Ucundan çıtlattığınızda bile geri dönüşü kötü olunca siz de kapalı bir kutuya dönüşüveriyorsunuz. Ne gariptir ki böyle psikolojik sorunlar yaşayınca insan daha anlayışlı, daha esnek oluyor çevreye karşı Çevrenin aksine.

15. üniversitedeyken bir arkadaşım ile aramızda geçen dialog:

a: bana okb teşhisi kondu.

p: ben biliyordum zaten. bana sorsaydın söylerdim.

a: nasıl yani? sen nerden anladın ki?

p: kızım bi insan hiç şam fıstığını rengini beğenmediği için yememezlik yapar mı?

yani öyle tuhaf huyları vardı işte. şam fıstığı ya. karışık kuruyemiş tabağında en önce tükenen kuruyemiş bu. rengi çok yeşil diye yenilmez mi?

not: burayı okuyorsan selam olsun. seni seviyorum. (gizlinot: swh)

14. Bir gecede 20-25 kere ocakları kontrol etmeme, evden çıkınca yol boyunca sürekli çantamı açıp cüzdanımı ve anahtarımı kontrol etmeme sebep olan hastalıklır. Telefonum sürekli gözümün önünde olmalıdır, çantamda bile taşıyamam. Daima elimde taşırım. Dönem dönem farklı tiklerim oluyor. Şu aralar dişlerimi birbirine vurmadan duramıyorum. Çocukluğumdan 20li yaşlarıma kadar ellerimde yaralar açar, onlarla oynardım. Oynamayınca kötü bir şey olacakmış gibi hissediyordum. Hala yapıyorum ama eskisi kadar değil. Ayrıca yaygın anksiyete bozukluğundan muzdaribim. Açıkçası anksiyete hayatımı daha zor hale getiriyor ama 20 kere kontrol ettiğim ocağın açık olduğunu düşünerek uyumak da kolay değil. Paxera, sayfren ve xanax kullanıyorum. İlaçlar ilk başladığımda ağır gelmişti ama 2 ay gibi bir süre içinde alıştım. Sanırım ilaçlara başlayalı 4 ay oldu. Henüz bir gelişme yok. Bu hastalık kişinin çevresine rahatsızlık vermiyor, içten içe kişiyi yiyip bitiriyor. Ben manyak gibi ocakları kontrol ettiğimi söyleyene kadar ailem farkında bile değildi. Çünkü onlara göstermeden yapıyordum. Muzdaribi olan süslülere tedavilerinde başarılar dilerim.

13. Evimde baktığım bir canlı varken peak yapan -camları, prizleri, muslukları kontrol etmek, yerde yutabileceği bir şey olmadığından emin olmak, suyunu-mamasını birkaç saat sonra değil de günler sonra dönecekmiş gibi yedeklemek-, yalnızken en fazla yaklaşık bir saniye önce kilitlediğim kapıyı kilitlediğimden emin olamadığım için açıp tekrar kilitlememe sebep olan şey. Tabii benimki minimum düzeyde. Hayatı etkileyen boyutlarda kesinlikle profesyonel yardım alınması gereken bir hastalık.

12. Temizlik obsesyonuydu bende ki. Hem de çok ağır olanından. Çok ağladığım zamanlar oldu kendime çok yüklendiğim etrafımdakileri çok bıktırdığım hatta bu sebepten okulu bırakmam en uç noktamdı sanırım. Ben başardım kızlar biliyorum çok az bi yolum kaldı. O kadar şey okudum ki bununla ilgili asla tam olarak geçmeyecegini düşünüyordum ama artık tam tersini söylüyorum. Varsa eger aranızda bu illetle ugrasan bilin ki geçiyor ben asla başaramayacağmı ömür boyu böyle yaşayacağımı düşünürken şimdi her gün biraz daha kendimi zorluyorum bunu yenmek için. Elbetteki yardım alıyorum ve bunun etkisini yabana atamam. Kullandığım ilaç gerçekten iyi geldi ancak önemli olan şu ki ben de iyileşmeyi normal biri olmayı gönülden istedim. Dedim ya çok az bi yolum kaldı ama şu an ki durumum bile 6 ay öncesine bakarak hayal edemeyeceğim noktada 🤗

11. Biriktirmenin aksine her şeyi atmak, fazlalık her şeyden kurtulmak ve her yerin tertemiz olmasını istiyorum. Tertemizden kastım telefonumun arama günlüklerinin dahi bomboş olması. Olmadığında bir rahatsızlık hissetmiyorum fakat olması beni düzenli hissettiriyor. Bu da bir çeşit okb midir acaba, bilen varsa aydınlatırsa sevinirim.