annesi tarafından hiç sevilmediğini hissedenleriniz var mı ?

1. Süslü aslında ben annemin beni hiç sevmediğini düşünmüyorum ama galiba çok da sevmiyor. Mesela asla bana iltifat etmez devamlı kusurlarımı söyler her şeyimi eleştirir. Durmadan dalga geçer benimle. Hani normalde herkese yavrusu güzel gelir ya bizde durum tam tersi. Benim haricimde herkesi beğenir. Iki günde bir beni azarlayıp hüngür hüngür ağlatır. Ama şöyle de bir şey var başkasının beni üzmesine dayanamaz korur kollar. Yine de bir kere olsun şefkat göstermez. Diyelim saçımı okşuyor o sırada hemen der ki saçın ne kadar sert kazık gibi falan. Durum böyle olunca annem bile beni sevmezken başka insanlar niye sevsin diye düşünüyorum. Kusura bakmayın sizin durumunuzla aynı değil ama ben de içimi dökmek istedim

2. Benim annem de beni sevmiyor maalesef. Hiç sevmiyor değil belki ama çok çok az seviyor. İşine yararsam sadece. En ufak şeyde beni doğurduğu güne lanetler okuyor. Yalnız değilsin.

3. annem beni de dövdü çocukken ama bu yüzden ona kin tutmuyorum artık. kendince sebepleri vardı evde üvey çocuklar, kaynana, aşırı sevgisiz bir kocası vardı onun delirmediğine şükrediyorum. yaptığım işleri eleştirir söylenir ben anne beni sev dediğim zamanlarda sever yoksa pek sarılmaz ben gider sarılırım ama güzel sözler söyler bülbülüm der beni babamdan korur öyle yani. çocukken ona iş çıkarırdım şimdi işine yarayıp yardım ediyorum o yüzden daha çok seviyor diyeyim. ben annemden memnunum o hiç hayat yaşamadı ben ekonomik özgürlüğümü alırsam ona da kendime de hayat yaşatacağım annemden memnunum herşeye rağmen.

4. Annem beni kesinlikle sevmiyor ve evlat ayırıyor.Ama annem diye illa iyi olmalı düşüncesini bıraktım, karekteri kötü bir insan olduğunu kabul ettim.Evet çok üzülüyorum fakat artık benim için hayat daha kolay.

5. Zamaninda bana soyledikleri hakaretleri buraya yazsam roman olur ama zaten insan kelimesi arapçada unutan demek, bende bir şekilde en ağır şeyleri unutuyorum,unutmasam delirirdim herhalde

6. Belki unutuyoruz, belki de içimizde biriktiriyoruz. Benim içimde birikiyor yaşaya yaşaya görüyorum ki eksikliğini hissettiğim tüm duygular, işittiğim her hakaret, uğradığım her haksızlık birikiyor içimde. Ama eskisi kadar da üzülmüyorum doğru. Arsızlaşıyorum. Önceden işittiğim her küfürde her bedduada kalbim sıkışırdı. Şimdi sadece bitmesini bekliyorum.

Kendi ayaklarımın üstünde kendi evimde olduğum zaman tüm bu hisleri serbest bırakmanın bir yolunu bulucağım.

7. Aslında ailemizde gördüğümüz şeyler bizde travma olarak kalıyor. Biri benim için demişsi "anne babası buna hiç sevgi vermemiş herhalde" cidden öyle ama yapabilecegim bisey yok. Sevgiden onemlisi saygi ve ailemden saygi gormedigimden disardan saygi gormedigimde de bunu garipsememeye baslamistim, sonra kendime geldim

8. Ben gelemiyorum kendime, sarılıp ağlayalım hep birlikte..