annesiz büyüyen bir anneye sahip olan süslüler var mı?

1. ah süslüm... soruyu okuyunca gözlerim doldu. sana sarılmak istedim. çok güzel bir anne olacaksın eminim. bunu düşünmen bile ne kadar naif olduğunu gösterir. ben de babasız büyüdüm. ailede baba figürü hiç olmadı. ileride bunun sıkıntısını yaşar mıyım diye düşünüyorum. çok güzel ve mutlu hayatlarımız olur umarım <3

2. anonim 1 teşekkür ederim. inşallah evlatlarımıza kötü anılar bırakmayız. zaten hayatları boyunca bir çok kalp kırıklıkları yaşayacaklar ama ben arkasında bir annesi olduğunu bilmesini istiyorum.inşallah bunu başarabilirim.

anonim 2 gerçekten çok üzüldüm yaşadıklarına. ablanla ilişkiniz nasıl ? ben de halamın yanında büyüdüm ve sürekli halamdan şiddet gördüm. o zamanlar hep bi ablam olsun beni korusun bana annelik yapsın isterdim hep dua ederdim. çocukluğum çok kötü geçti bu yüzden ne doğru düzgün arkadaşlık ilişkisi kurabiliyorum ne de derdimi açıkça anlatabiliyorum. küçükken şiddete karşı koyamadığım için pasif agresif oldum. zamanla aşırı sinirli birine dönüştüm.

3. benim anneannem annesiz büyümüş ve üç kız çocuk doğurmuş. annem ve teyzemin ilişkilerini çok seviyorum, herkesin kendi hayatı var ama birbirlerine çok bağlılar. insanların kardeşleriyle olan kavga, kıskançlıklarını falan duyduğumda çok şaşırmıştım çünkü asla böyle şeyleri aile içinde görmedim çünkü anneannem her üç kızına da eşit ve yeterli şekilde sevgi dolu davranmış.

yalnız anneannemin yaşlandıkça gelişen bize aşırı düşkünlüğü durumu oldu. bunun için arada tartışsak da(ki ciddi olarak değil) çünkü bazen boğuyor ama hem kızları hem torunları olarak onu o kadar seviyoruz ki her şeye değer.

sonuçta kimse evladı olmadan nasıl davranacağını bilmez aslında bence bu biraz dürtüsel ve siz de bu kadar naif bir insan olarak eminim ki çocuğunuz olduğunda gayet iyi bir şekilde ona bakabileceksiniz.

4. (yazar: june jully) umarım bende ananeniz gibi sevgiyle büyütebilirim. yaşadığım o kötü çocukluğu çocuğum / çocuklarım yaşasın istemiyorum. evet bazı şeyler anne olunca spontene gelişecek.ama ben çocuklarımın içinde annem beni sevmiyor annem beni üzüyor gibi bi ah bırakmak istemiyorum. bu durumu yaşayanların fikirlerini bu yüzden merak ettim. en çok etkileyen ne oluyor , neler hissettiler. bunları bilebilirsem kendimi o konularda eğitebileyim istiyorum.

anonim 4 çok teşekkür ederim. umarım hepimiz evlatlarımızın kalbinde sevgiyle kalırız.

5. Süslüm ben sizin iyi bir anne olacağınızdan eminim böyle naif biri çocuğunu çok sever sevdikten sonra da gerisi önemli değil zaten. En kötü şımartırsınız :) ondan da bir şey olmaz zaten. Çocuklar için en önemli yargılamadan sevmek:)

6. Boyle sorulara hep gelen bir cevap, klise olacak ama terapi alman lazim suslu. Aksi takdirde bilmedigin seyi gosteremezsin ve elde olmadan gorduklerinle muamale edersin.

Oncelikle gecmisini ve kendini iyilestirmek icin terapiye yonel derim. O zaman daha dengeli, mutlu bir insan olur cocuklarina da bu halini yansitirsin.

Siddet gecmisi cok ciddi bir sey, bende de var biliyor anliyorum hislerini.

7. anonim 5 teşekkür ederim.inşallah iyi bir anne olmayı başarırım.düşüncelerimin pratikte tam tersi olmasından korkuyorum çünkü :(

anonim 6 bu konu hakkında değil ama başka bir konu hakkında 3-4 farklı psikyatri ve psikolog ile görüştüm.açıkcası pek olumlu sonuç alamadım. sonra o konu hakkında kendime dürüst davranıp bir şekilde o konuyu kendi içimde çözümledim. tabi ki terapiye uzman görüşüne karşı değilim. ama daha önceki tecrübelerden dolayı daha soğuk bakıyorum. bebek yetiştirmeyle ilgili kitapları araştırıyorum. onlardan mutlaka yararlanırım. ama hayat bazen kitapta yazanlar gibi olmuyor. bu durumu yaşamış olanların hissettikleri ve bu durumla nasıl baş ettikleri ya da edemediklerini öğrenirsem daha faydalı bir anne olacağımı düşünüyorum. bu kadar hassas davranmamın sebebi de çocukları çok seviyorum.çocukların ayaklarına taş değsin istemiyorum.

8. Siz de klasik bir anne olmayin, anneler bunu yapar şunu yapar diye düşünmeyin. Tabiki tum sorumluluklari sizde olacak ama arkadas olun ona. Buyurken neyi aradıysanız onu verin. Zaten bunu düşünmeniz bile onemli aslinda. Benim annem de annesiz büyümüş tanıdığım en fedakar insanlardandir ve bu cocuklugunda kimseden gormedigi bir sey. sadece çocuklarına da degil ustelik, icinde var demek ki. Anaç insan karakteri bu. Mesela ilkokulda arkadaslarimin anneleri vardi sadece kendi cocugunu dusunur, çocugun arkadaslarinin duygularını önemsemez, aptalca laf sokar kucucuk çocuğa ve annesine, cocugunu olumlu anlamda kiyaslar "sen xden daha caliskansin, guzelsin" gibi iste bunlardan olmamak lazim. Mesela biz zengin bir semtte büyümedik, annem beslenmeme muz bile koymazdi alamayan vardir diye ama bir arkadasimin annesi bir gün kofte, bir gun yas pasta koyardi hala aklimdadir yani o kadinin dusuncesizligi. Bak bu da anne, ama sadece kendi cocuğuna anne. Öncelikle cocuklara merhametli yaklasmak gerek senin olmasa, markette ilk kez gördüğün bir çocuk olsa bile. Ayrica bence annesiz buyumus olman seni daha bile iyi yapabilir, çünkü sen büyürken neyi aradığını, neyinin eksik olduğunu cok iyi biliyorsun. Yanında bir de o bebeğin babasi var, eminim birbirinizden, çocuğunuzdan cok sey ogrenecek ve iyi ebeveynler olacaksiniz.

Çok biliyormuş gibi ahkam kestim gibi olmus, ama her cümleye bence/benim fikrim diye baslamak zor geldi.

9. (yazar: bettyblues) yok ahkam kesmek olarak düşünmedim. klasik anne olmakta istemiyorum. çocukları çok seviyorum. keşke bütün annesiz çocuklara sahip çıkacak maddi imkanım olsa. annesizliğin babasızlığın ne olduğunu bildiğimden aşırı hassasım bu konuda. çocuğum için en doğrusunu yapmak istiyorum. hayatında zorlandığı üzüldüğü kırıldığı çok şey olucak ve bir çoğunu engelleme şansım olmayacak. en azından kendi payıma düşen anneliği en doğru şekilde yapmak ve annesi olduğum için keşke dedirtmemek. ve dediğim gibi bu durumda olanların hislerini düşüncelerini merak ediyorum.belki düşünmediğim bir bakış açısı görürüm.

10. Suslum onceki tecrubeleri birak iyi bir uzman arayisina giris. Baskalarinin gorusleri, kitaplar vesaireler sana su noktada fikir verir ama senin icin onemli olan temelden degisip kendini donusturmen.

Gene de bir kitap onerisi verecegim, jasmin lee cori-annenin duygusal yoklugu.

Yeniden bu isimle basildi, acilen al ve okumaya basla lutfen.

Su an geldigim sayfada soyle diyor:" yetersiz annelik gormusseniz isiniz iki katmanli olacaktir: once kendi yaralarinizi iyilestirmeniz sonra da cocugunuzla kendi anneniz ile olan iliskinizden farkli bir iliski kurmanin yeni bir yontemini benimsemeniz gerecektir."