1.
kendi fikrimi de ekleyeyim bu arada. bence parasızlıktan ziyade maneviyatsızlık. evet hormonlar, kşmyasal salınım bozuklukları, çocukluk veya yetişkinlik travmaları vs... anlıyorum. ama tüm bunların bize öğretilmiş dayatılmış tuzaklar olduklarını da düşünüyorum. maneviyat dediğim; bu matrixten çıkış yolunun "unlearn" yapmamız gerekliliği, yani tüm öğretileri reddedip yepyeni bir anlayışla bakmak hayata ve kendimize. ve tabii ki depresyonu neden hissettiğimize.
2.
süslü kişiden kişiye değişecek bişey bu. ben çok şükür mutlu huzurlu oldugum bir hayat yaşıyorum. kredi kartı borcum var tek derdim mesela. o yüzden parasızlıktan depresyondayım. param olsa on numara her şey kdjdjddjjd
3.
Param hep oldu. Her istediğime mümkün mertebe ulaşabildim. Gel gör ki içimdeki bu amaçsızlığı aşamadım. Düzgün ilişki kuramamayı, bir yere ait hissedememeyi, benim diyebileceğim hiçkimseye sahip olamamayı aşamadım. O yüzdendir ki paso eve kargo geliyor. Alabiliyorum ama doyuruyor mu? Ruhumu değil.
4.
bu kişiye göre değişir. depresyona sokan şey önemli. işsiz biri için iyi işe girmek depresyondan çıkmaya faydalı olabilir. iş yoğunluğundan da tükenmişlik sendromuyla depresyona girebilirsin.
5.
tabii ki yok aybikeyanar instagram o kadar zenginliğin içinde mutlu hissettiği tek an yok
6.
Bence parası olmayan için bu doğru olabilir. Ama hep paranın içinde olan birisi başka bir sebepten depresyondaysa paranın bir faydası olmuyor. Bu dediklerimin hepsi hastalık durumları dışında. Kendisinin ya da ailesinin büyük bir sağlık problemi olan kişiler için para çözüm olmayabiliyor. Mesela benim şu an çok param olsa içinde olduğum bunalımdan çıkabilirim çünkü sorunlarım para ile çözülebilecek şeyler.
7.
Dertlerimin %99 parasızlıktan kaynaklı
%1 de mini mini minnacık ayyyy sıkıldım ulen aşırı zenginim herkes fakir tek mi kaldım ayol acaba tribimden kaynaklanır
8.
benim dertlerim çoğu para kaynaklı. serbest çalışıyorum, işlerim pek iyi gitmiyor ve belirsizlikten kendime alışveriş yapamaz, dışarı çıkarken bile on kere düşünür hale geldim. benim şu an streslerimin, kaygılarımın çoook büyük bir kaynağı para kaynaklı, o yüzden beni çıkarırdı.
görünüşüme yatırım yapar özgüvenimi geri kazanmaya çalışırdım. artık evim gibi hissettiğim içinde özenle seçtiğim eşyaların olduğu bir ev isterdim. yalnız başıma da olsa bol bol gezer hayatı keşfederdim. hep kreatif bir alanda çalışmak istedim, aklımdaki kurslara gider bol bol hobi edinirdim. sokaktan imkanım olduğu kadar hayvan sahiplenir, burslarla vs elimi uzatabildiklerime yardım eder, aileme çok daha iyi bir hayat sunardım. kendime bolca vakit ayırırdım. tüm bunları yapabilen insanların ne kadar şanslı olduklarından haberleri yok.
9.
Benim açımdan evet. Hatta araştırmalara göre depresyone girme ihtimali maddi durum kötüleştikçe artıyor.
Hayatı boyunca maddi durumu iyi olmuş ve hiç zorluk yaşamamış insanların depresyona girme sebeplerinden biri bence hayatın zorluklarını bilmemeleri ve sahip oldukları şeylerin kıymetini asla anlayamayacak olmaları.
Bazı insanlar çok ağır travmalar yaşıyor, sağlıkla ilgili, aileyle ilgili sorunlar yaşıyorlar vs bunlar parayla çözülemiyor. Bunları dışında tutuyorum. Ama hiçbir sıkıntısı olmayıp parası olan ve depresyona girmeyi başaran birinin sorun tamamen kendi mentalitesindedir.
10.
a10 ve bu üç kişi de kağıt üzerinde zengin, mutlu, çocuklu kişiler ama yine de depresyon denen o kara bulut musallat olmuş.