kilo sorusudur artık yeter dedim. neden bazılarımız yemeğe bu kadar düşkün nasıl yemeden durabiliyorsunuz?

1. problem kafanda. kafayı düzeltmeden vücudu düzeltemezsin

2. a1 süslü gayet seven insanlar var. ben nefret ediyorum işkence geliyor. çocukluğumdan beri böyleydim. ailem halk oyunlarına bile yollamadı beni. ama sporsuz zor olacağının bilincindeyim ama ne yaptıysam sevemedim yani. teşekkür ederim cevaın için.

a2 süslüm vaktini ayırıp uzunca yazdığniçin çok teşekkür ederim. dil konusu mantıklı evet. ararsak bahane çok aslında ama bu zamana kadar hep bahanelerle buraya geldim zaten. öğrenmek istediğim konular vs var onlara ağırlık vermeye çalışacağım şu an yaz tatili olduğu için biraz boştayım günü planlamak daha düzenli olmayı sağlar belki de.

a3 süslüm kafa yapısından kastın nedir? neyi düzeltmem gerekiyor hangi bakış açısını benimsemeliyim acaba? daha açık yazarsan bana daha çok yardımcı olursun. cevaın için teşekkür ederim devamını bekliyorum.

3. Öncelikle duygusal yiyicilik kısmını çözmeniz gerekiyor. Ben 1.70 boyundayım, şu an 29 yaşındayım. Lisedeyken 85 kiloydum. Annemden gizli aburcubur yerdim paketleri bulmasın diye kağıtlara sarıp top yapıp çöpün dibine saklardım. Bir günde 5 paket biskrem yediğim zamanları bilirim. Bir kıyafet alınırken hep en büyük bedeni alırdık. Zaten hiçbir şey de yakışmazdı. Nasıl oldu bilmiyorum ama bir gün canıma tak etti. Yeter dedim. İnsan isteyince her şeyi yapabilir yeter ki isteyin. Önce evin içinde yürümeye başladım. Evimiz o zamanlar 90 metrekareydi. 2 saat yürürdüm her gün. Yemeklerime dikkat ettim. Ben tatlı şeyleri aburcuburları çok severim. Uzak durmak bir hayli zordu ama kimi zaman gizli gizli ağlayarak kimi zaman kendimi yaparsın sen başarırsın aslansın sen diye gazlayarak durdurdum. Kilonun kabası gidince spor salonuna gittim. Dizim sakatlanınca bırakmak zorunda kaldım. Dışarıda boş bol yürüyüş yaptım onun yerine. Sağlıklı beslenmeyi öğrendim. Yemeklere diyet gözüyle değil, sağlıklı yaşamın şartı bu diye baktım. Neyse, senelerdir 55 kiloyum. Artık canımın istediğini makul miktarda haftada bir kez olmak şartıyla yiyorum. Bazen 3-4 gün saldığım zamanlar da oluyor ama hiç pişman olmuyorum. Biliyorum çünkü toparlayacağımı. Size en uygun beslenme düzenini bulun. Kafanıza göre diyet yapmayın. Porsiyonlarınızı küçültün, çok çiğneyin. Yavaş yiyin. Yemeğinize "ben bununla nasıl doyacağım?" gözüyle bakmayın. Bakın mesela benim akşam yemeğim biraz kavurma biraz da kremalı kabak spagettiydi. Canım biraz tatlı çekince yemekten sonra biraz yabanmersini kurusu, 3-4 fındık yedim çayla beraber. Gayet yeterli bir öğündü. Haftaya doğum günüm, canım ne çekerse yemeyi düşünüyorum mesela. Ama şöyle bir şey var; artık öyle bir düzene oturtmuşum ki ne zaman paketli gıda, tatlı matlı bir şey yesem mideme öküz oturmuş gibi oluyor. Çok rahatsız hissediyorum. Tabi bu abarttığım zamanlarda oluyor bu. Neyse çok uzattım, siz kendinizi bir düzene oturtunca inanın gerisi geliyor. Bu kilo verme ve sağlıklı yaşama adapte olma uzun bir süreç. Vazgeçmeden savaşmanız lazım. İsteyince her şey mümkün. Hayatınızı değiştirmek sizin elinizde. 

4. Sana neden kızalım neden yargılayalım yahu? 23 yaşında madem kendini bu kadar düzgün ifade edebilen aklı başında birisin lütfen bir psikologla görüş. sürekli abur cubur yiyip ancak böyle sakinleşmen buna bağlı olarak da kilo alman giydiğini sürdüğünü yakıştırmamandan yaşadığın şeyin bir tür duygusal açlık olduğu çok net anlaşılıyor zaten. Ayrıca Senin şu anlattıklarından yola çıkarak psikolojik olarak sağlıklı düşünmediğin yemeği bir kaçış yöntemi olarak gördüğün de bir o kadar belli. Hayatındaki problemleri çözmeden kendini tek başına bir birey olarak görmeden kendini ne olursa olsun sevmeyi becermeden bu döngüden çıkamazsın. Ancak o zaman yemekle ilişkin sağlıklı bir şekil alır. Canım çekti diye bir şey yemen problem değil ki onu kendini mutlu etmek mutsuzluğunu bastırmak için yapman esas problem. Sporu sevmek ve gerçekten kilo vermeye karar vermek sonraki adımlar senin önce mutlu olmayı yemek yemekle ilişkilendirmemeyi öğrenmen lazım bu da işin uzmanı biriyle olacak. Adım adım gitmen lazım yani.

5. Süslü seni bile yerim ahfjgkg o kadar kendimi gördüm ki yemek yemek müthiş bir şey tatlısı tuzlusu ekşisi milyon çeşit lezzet var insanlar nasıl yemeden duruyor ben de anlamıyorum ben canım ne istediyse yiyorum valla bunu psikolojik sebeplerle veya hastalıktan yapan da var ama bu etkenler olmasa bile bence çok normal bir şey bu

6. tek amacınız kilo vermekse bunu sporsuz da yapabilirsiniz elbette. tabii sporla birlikte yaparsanız çok daha sağlıklı ve hızlı sonuç elde edersiniz orası ayrı.

yemek ile olan ilişkinizi psikolojik olarak değerlendirip değilştirmeniz gerekiyor. ilk etapta sizi çok zorlayan diyetler yerine kısa süreli aralıklı oruçlar yapabilirsiniz 13-14 saat açlık gibi. iradenizi ele aldıktan sonra da daha katı diyetlere geçersiniz. bence yapabilirsiniz, aklınıza "asla yapamam yemeyi çok seviyorum" diye kodladığınız için ilk adımı atmak çok zor geliyor olabilir. kendinize yüklenmeyin.

7. a5 ve a1 hiç oladı a5 gibi evde yürümeye başlayabilirim evet. ev temziliği vs de eklersek en azından harekete alışmış olurum. teşekkür ederim.

a6 sana da çok teşekkür ederim aslında yemekle ilişkimin sağlıklısız olduğu arşatırdıklarımdan biliyorum ama ne yazık ki benim terapiye ayıracak bütçem yok. gerçekten yok. bu konuda internette araştırma yapınca çok yüzeysel şeyler buldum maalesef. ama kitap önerileriniz varsa bakarım mutlaka.

a7 süslü yemek yemeği seven çok insan var evet herkes benim gibi kontrolsüz değil ne yazık ki. hayatımı çok etkiliyor bu yaşlarımı evde saklanarak geçiyorum. ve bu beni üzüyor artık

8. Daha sağlıklı ve daha az yağlı abur cuburlara yönelmek iyi bir başlangıç olabilir. Cilt bakımı için ürün alarak başla.

9. a9 ve a10 size de çok teşekkr ederim. ben kafamada çok mükemmeliyetçiyim. ama sedece kafamda ya tam ya olmasın kafası. bundan kurtulmakla başlamalıyım sizin yazdıklarınızdan bunu çıkardım. çok teşekkür ederim kızlar kötü şeyler yazılır diye korkmuştum. çok tatlısınız

10. süslüm "that sugar" filmini izlmeni tavsiye ederim. benim boyum 168 ve kilom şu an için 89, 29 yaşındayım. üç ayda 96dan 89a düştüm. sekeri haytimdan çıkaramadım ama mümkün olduğunca azalttım. bu film bana çok yardımcı oldu. kalori hesabının cok da doğru olmadığını, önemli olanın yediklerimizin içeriği olduğunu gördüm.

geçen hafta spor salonuna gitmeye başladım. spordan cidden nefret ediyorum, yıllarca hep kayıt olup iki kere gidip bıraktım. bu sefer aynı benim gibi bir arkadas buldum kendime, birlikte gidiyoruz. ben de bireysel olarak yapabilmek isterdim ama bu konuda başarılı değilim. o yüzden seni motive edecek ve seni anlayacak bir arkadaşınla bu yola çıkarsan belki pes etmezsin.

ben bu zamana kadar hayatım boyunca hem kilo aldım. ilk defa veriyorum ve bu beni cok motive ediyor. umarım sağlıklı kilomuza ulaşabiliriz:)