1.
benimkiler 52 yaşında ve babam kendimi bildim bileli bencil, sorumlulukları anneme yıkan biri annemin maaşı ondan yüksek e çocuklarla da annem ilgilenir vs elini hiçbir şeye sürmez. Anneme son bi kaç yıldır battı anlaşamıyorlar. Babamın maddi anlamda eve katkısı yok bi kaç yıldır ancak bana yetiyor diyormuş e cocuklarıyla da ilgisiz ben zaten konuşmuyorum kendisiyle anneme boşan diyorum bu huzursuz ortama neden dayanıyorsun diyorum ::/ bilemedim sizlerde durum nasıl çevremde sanki ileri yaşlarda mutlu hiç.bir çift yok.
2.
ben evliyim ve farklı ildeyim bir de bir erkek kardeşim var onunda babasıyla arası kötü. zaten bizlerin babamla aramız bozulunca annemin gözü açılıp araları bozulmaya başladı bazı gerçekleri fark etmesi geç oldu.....
annem babama muhtaç değil küçük bir ilde yaşıyorlar anlamıyorum sırf bu yüzden mi boşanmaktan çekiniyor:(
3.
Durum tamamen aynı. Benim babam 51 yaşında ve bir de üstüne aldatma var tek fark bu. Benim çocukluğum da çok huzursuz bir ortamda geçti, boşanma davasını açıp geri barıştılar ben 13 yaşındayken. Bir türlü boşanmadı annem, seviyor musun diyorum hayır diyor, annemin evi, arabası, güzel bir mesleği var babamın maddi manevi bir katkısı da yok. 3 ay önce babam başka bir şehire sevgilisinin yanına gidip 1 ay kaldı, geri dönmek istedi. Bu bardağı taşıran son damla oldu, şimdi boşanma sürecindeler. Annemi bazen mutlu, bazen hüzünlü görüyorum. Bayramda ağladı mesela çok üzüldüm. Herkes ailesiyle birlikte, ben niye daha iyi seçimler yapamadım, sana karşı çok mahcubum böyle bir baban olsun istemezdim diye... Umarım bu sefer sonuca erdirip boşanırlar çünkü bir arada kalmalarının ikisi için de iyi olmadığını düşünüyorum ben.
4.
a2 süslüm ya :( aslında anneniz boşandığı zaman keşke daha önce boşansaydım yıllarımı ziyan etmişim diye söylenecek o kadar eminim ki bomboş insanlara bir ömür adanmaz ya :( benim babam bomboş:( tez zamanda kurtulur da daha mutlu huzurlu yaşar inşallah
5.
a2 sizin size karşı mahcubiyet duyabilecek kadar zarif bir annenizin olması da şanstır, henüz gençmiş de. umarım daha mutlu bir gelecek bekliyordur annenizi ve sizi.
soru sahibi merhaba. benim babam öldü ama hayattayken annemle hiç anlaşamaz, her gece küfür kıyamet çığlık çığlığa kavga ederlerdi. ikisinden de nefret ettiğim için (beni yanlarında barındırmazlardi, sadece akşam yemeklerinde görürdüm onları) kendi odamda onlar kavga ettikçe mutlu olur, bana karşı takındıkları olumsuz tavırların intikamını onların eliyle alıyormuş gibi hissederdim kendimi.
boşanamama konusunda her çiftin kendine ait farklı sebepleri oluyor. ben de boşanmış bir kadınım ama biraz cesur bir tipim. ev dağıtmak gerçekten çok zor. bir de benim çocuğum yoktu ve evliliğim 5 yıl sürmüştü. daha köklü bağlar varsa ortada koparmak zor geliyor olabilir. para pul sahibi olmak da bazen çözüm sunmuyor. bizim okulda profesör kocasından dayak yiyip yüzü mor gelen profesör hocamız var. kadının dedesine kadar profesör mesela. maddi manevi kocasından daha güçlü bir durumu olmasına rağmen o tüm maneviyatını kan kusup kızılcık şerbeti içmiş taklidi yaparken harcıyor.
boşanmak, hele de güçlü sosyal ilişkileriniz varsa hâlâ büyük bir başarısızlık gibi algılanıyor. annenizin bu tip kaygıları varsa işine burnunuzu sokmak gibi olmadan, gözlemleyip uygun zamanda manevi anlamda desteklediğinizi göstermeniz işinize yarayabilir. umarım daha düzgün bir hayat bekliyordur sizi. sevgiler.
6.
a3 tesekkür ederim. Tavsiyenizi dikkate alacağım. Sizi de hayatınızda güzellikler bulsun.
