yeni
popüler
    sorular içinde ara
    yeni soru sor
    son sorular
    son cevaplar
    kategoriler
    • süslü
    • moda alışveriş
    • kuaför & güzellik merkezi
    • sağlık
    • spor
    • gönül işleri
    • aile arkadaş ilişkileri
    • cinsellik
    • eğitim & kariyer
    • seyahat
    • pet
    • sanat
    • bürokrasi
    • diğer
    9 yanıt
    • linki kopyala
    • şikayet et

    yalnızlıktan mahvolduğum için arkadaşımın mutluluğunu paylaşamamam?

    süslüler hiç olmak istemediğim bir insana dönüşüyorum... ben 25 yaşındayım ve hiç adamakıllı bir ilişkim olmadı. en son 2 sene önce flört ettim ve ghostlandım sonucunda da öyle söyliyim. şimdi evlilik yolunda bir arkadaşım var ve üzerinde de tatlı bir telaşı.. sevgilisi ile beraber baktıkları evler, gelecek planları vs. az önce de evlerine ortak aldıkları eşyaların fotosunu atmış. mutluluğunu paylaşmak istiyor anlıyorum ama yalnızlık benim canıma öyle tak etti ki tüm bu süreç beni çok tetikliyor hep kendimi üzülürken görüyorum. haset bu yani başka bir şey değil. paylaştığı şeylere tabii ki olumlu tatlı yorumlar yapıyorum ama samimi olmadığımı fark edince kendime de kızıyorum. kötü bir arkadaş olmak istemiyorum ama napsam bilemedim :/ dertleşmek istedim...

    tarih
    oy (güzelinden)

    1. Süslü hissettiğin şey çok normal ben de bir dönem hep arkadaşlarımın ilişkilerini vs dinleyen bir seyirci gibi geçirdim ben de bu hissettiklerinizi yaşıyordum yani haklısınız bu hisler normal ama kendinize zarar vermemeye çalışın 

    14 ocak 21:28

    2. Bir arkadaşım her türlü derdini yıllarca üstüme kustuktan sonra benim bu sürecimde sesi soluğu kesmişti. Kına geceme çok geç günlük elbiseyle makyajsız ve ev topuzu saçıyla gelmişti. Her şey bittikten sonra yine dert anlatmaya devam etmişti. Eğer böyle yapmıyorsanız ve yapmayacaksanız kendi içinizde üzülmenizde bi sakınca yok sonuçta siz de insansınız. Hasetle imrenme arasında da fark vardır. Haset ben de yok onda da olmasın der. İmrenme onsa var keşke bende de olsa der. Bence siz imreniyorsunuz. Hepsini bi tana bırakırsak günün sonunda kimin karda kimin zararda olduğunu ancak her şey olup bittikten sonra anlayabiliriz. Zamana bırakın. 25 bu tarz şeyler için çok genç bir yaş (34 yaşındaki ablandan tavsiye) 

    14 ocak 21:36

    3. Bunun bir de butun arkadaslarinin ust uste evlenip senden her asamada ayni oranda ilgiyle sevinmenin beklenmesi ve hic bitmeyen bir dugun dernek meseleleri var o daha kotu. Ama ben bunu 35'e yaklasirken ve yalnizken dolayisiyla biraz da panik duygusuyla yasadim.

    Sana gelince yasin coooook genc ya, kendini bu olumsuz hislere hic kaptirmadan kendi hayat yolculuguna bakmalisin. Su anki dertlenmen sadece simdine golge dusuruyor ve eline bir sey de gecmiyor. Arkadasin icin zorla sevin diyemem ama kendinle ilgili daha ferah hissedersen daha samimi yoldan mutluluguna eslik edeceginden eminim.

    14 ocak 21:36


    4. merhaba 😭 öncelikle çok şaşırdım çünkü seninle yaslarimizdan doğru duzgun ilişkimizin olmamasına, evlilik yolundaki arkadaşlarımıza kadar aynıyız bana da arkadaşım az önce nikah tarihini soyledi, onun için sevinip kendi halime üzüldüm sonra da kendime kızdım. süslüm bak ben bir süre once annemin bir arkadasi teyze var onunla şans eseri oturmustum kısa bir sohbet etme şansım oldu, ondan önceki gün da çok şiddetli isyan etmiştim iş konusunda kendi kendime onun var niye benim olmuyor benim hakkım yok mu bende çabalıyorum temalı bir isyandi, bu konu hiç geçmedi ama sohbet esnasında konu nereden geldi inan bilmiyorum teyze bana ben dedi hiç başkasınınkini kiskanmadim daha çok onlara dua ettim Allah daha onlara versin diye istedim dedi onlarda var bende yok demedim dedi bende çok şaşırdım sonra dedi ki onların olsun, bir zaman benim de olur dedi bende dedim ki nasıl böyle dusunebiliyorsunuz? dil söyler de gönlünüz meyletmedi mi? haset kötü evet ama kıskanmak da insana ait duygu, istemek de dedim teyze devam etti dedi ki onların olur sonra nasip olur, Allah bana da verir diye düşündüm bir ay onceydi galiba bu konuşma o zaman geçti, ne zaman gönlün böyle sizlasa başkasının sevincine sevinmeye çalışıyorum, hissettiğimiz gayet insani olduğunu kabul ediyorum ve içimden kötü gecirmemeye çalışıyorum, zamani gelince benim de olur diyorum, Allah bana da verir diyorum çünkü ondan istiyorum boyle kendimi teselli ediyorum 🥺🤍🤍 Onda olan bir şey bana nasip olmayacak diye bir şey yok buna inaniyorum.

    bak kiskanmak çok insani bir duygu baskalarina zarar vermediğiniz sürece kötü değil ama kontrol etmemiz gerekiyor. Kiskandigimizda ben neden böyle hissediyorum diye kendimize sormamız gerekiyor. Ne beni böyle hissettirdi diye mesela. Sadece bir kıskançlık ve başkalarının mutluluklarına sevinememek, heyecanını bölmek kötü olan. Bunları yapmamaya özen göstermeye calisiyorum

    14 ocak 21:59

    5. gerçekten 25in genç bir yaş olduğunu mu düşünüyorsunuz 🥺🥺🥺🥺🥺🥺🥺🥺🥺🥺 ben sanki her şeye geç kalmış gibiyim

    14 ocak 22:00

    6. öncelikle a4 ve ss çok tatlısınız <3 ben de 25 yaşındayım ve ilişki konusunda değil ama yüksek lisans ve yurtdışı konularında aynı şeyleri hissediyorum. tüm arkadaşlarım avrupanın farklı yerlerindeler şuan ve bunun hayalini lisede bile kuruyordum diyebilirim. geçen mayısta en yakın erkek arkadaşımın gittiği okula başvurdum ve yüzüme tokat gibi red mektubu geldi maalesef. birkaç ay önce de en yakın arkadaşım en çok gitmek istediğim üniden kabul aldı ve almanyaya taşındı. çok sevindim onun için ama o gittikten sonra kendi halime çok üzüldüm resmen kendimi zor topladım. bence insan olarak imrenmek (belki bir noktada kıskanmak) bizim için çok doğal bir şey. önemli olan bu hisleri negatif olarak arkadaşlarımıza yansıtmamak, çünkü günün sonunda gerçekten arkadaşım için en iyisini istiyorum. bu hisleri törpüleyip kontrol edebildiğin sürece çok doğal bence inşallah karşına hayattan istediklerin çıkar <3

    14 ocak 22:42

    7. Ben de bu hissi çok yaşıyordum ama bu kadar yoğun yaşamak iyi bir şey değilmiş psikoloğumun dediğine göre. Yani insanların hayatında ne olup bitiyor, ben onlara yetişebildim, geride mi kaldım falan gibi kontrol eder bir hal adı kıskançlık olmasa bile sağlıksız. Kendi yolumuza bakmak zorundayız eninde sonunda.

    14 ocak 23:00


    8. Anonim 4, o kadar iyi geldi ki bunu okumak. Teşekkür ederim. 

    27 yaşındayım, çok kötü bir ilişki deneyimim oldu. Çok aşıktım, Çok da kötü şeyler yaşadım. Haziranda bitti. İçimde bitmedi tabi. Geçmesi için çok uğraştım. Bir gece yaşadığım ama yüzleşmekten korktuğum, hiç yaşanmamış gibi davrandığım şeyleri düşündüm ve tamam yoluma devam ediyorum dedim.

    Her şey düzelecek gibi gelmişti. Hayatıma yeni biri girdi, girmek için uğraştı. çok güzeldi nasıl anlatabilirim bilmiyorum daha önce yaşamadığım güzel duygular vardı. Aşk değil de güven, sevgi gibi. tam ben hayatıma dahil ettim, alıştım derken bir anda hiçbir açıklama yapmadan çıkıp gitti. Ne üzüldüğümü gördü ne gönlümü almak için uğraştı. Ben en küçük bir ayrıntıyı bile bu kadar önemseyip hayatımdaki insana her şeyimi verebilecekken gönlümün bile alınmaması o kadar üzdü ki. Sevilmeye değer görülmemek, kimsenin kalbimi kırmaya çekinmemesi, gönlümü almaya uğraşmaması, benimle birlikte mutlu olmaması. Hayattan veya birinden büyük beklentileri olan bir insan değilimdir. Sakin bir hayat, küçük bir hayat istemişimdir hep. Ama o bile o kadar uzak geliyor ki şu an. 

    Tam da bu zamanda en yakın arkadaşım biriyle tanıştı. ilk buluşmasından sonra 'hayatımda nasıl birini istiyorum diye sorsam o olurdu' dedi. Bugün de ilk fotoğraflarını yolladı. Çok sevindim onun için. Ama içim bir buruk hissetti. Konuştukça daha da buruk hissettim. Öykünmek mi denir imrenmek mi bilemiyorum. Kendime çok kızdım. Sanki onun heyecanını paylaşamıyorum gibi geldi daha da mahcup oldum. O benim iyi kötü her anımda yanımdaydı. Bu kötü his geçsin diye namaz kıldım. Namaz kılmayı da geçen hafta öğrendim bu arada. Namazdan sonra yarım saat dua edip ağladım. Arkadaşıma da dua ettim çok mutlu olsun diye. Saatlerdir de yatakta ağlıyordum.

    İnsani bir his diye düşünmeye çalışıyorum. Arkadaşımı ne kadar sevdiğimi ve hayatında hep güzelliklerle karşılaşmasını istediğimi biliyorum. hayatta her zaman benden her konuda çok daha iyi, çok daha şanslı insanlar olacağını da biliyorum. Şu an daha hassas bir dönemimdeyim ve o yüzden böyle hissediyorum belki. Ya da başka bir bakış açısıyla, belki de ben birilerinin istediği hayatı yaşıyorum ama farkında değilim. Hayattaki kendi şanslarıma odaklanmam gerekiyor. Ailemse aileme, işimse işime. 

    14 ocak 23:46

    9. 24 yasindayim ben de benzer durumdayim. Yakin arkadaslarimdan birisi evlilik yolunda digerinin de cok asik oldugu bir sevgilisi var ve ne zaman bulussak iliski dinliyorum. Her seferinde bana sende ne var diye soruyorlar yok demek bile yoruyor beni artik. Hele bir tane erkek arkadasim bana standartlarin cok yuksek tabi tek kalirsin dedi. Hem uzuldum hem de kizdim. Iliskim olsun diye insanlarin red flaglerini gormezden mi geleyim?

    Eskiden en yakin arkadasim dedigim insan benim gitmek istedigim programa gitti benim sahip olmak istedigim tarzda bir iliskiye sahip oldu ve bu surecte bana ihanet etti. Zaten ailemle aramin cok kotu oldugu bir donemdi hem destegini goremedim sonunda da bana guzel bir kazik atti.

    Arada insanlar "su bunu yapmis, iliskisi soylemis" falan diyor. Bana soylemeyin diyorum ama dedikodu iste insanlarin cenesi durmuyor

    Insaniz senin kendine hayal ettigin hayati boyle birisi yaptiginin cezasini almadan yasayinca kotu hissediyorsun

    15 ocak 00:34

    içerik sonu