yeni
popüler
sorular içinde ara
yeni soru sor
son sorular
son cevaplar
kategoriler
  • süslü
  • moda alışveriş
  • kuaför & güzellik merkezi
  • sağlık
  • spor
  • gönül işleri
  • aile arkadaş ilişkileri
  • cinsellik
  • eğitim & kariyer
  • seyahat
  • pet
  • sanat
  • bürokrasi
  • diğer
girdi yaz
medya ekle
  • linki kopyala
  • şikayet et
  • girdiler (25678)
  • medya (189)
tarih
oy (güzelinden)

25678. Şimdi eşim eğer elindeki projeyi yapamazsa baya baya baya yüklü miktar borca girecek, ben yaklaşık 3 senedir evi tek başıma çekip çeviriyorum ve eşim bu projenin altından kalkabilecek mi hiç bilmiyorum. Koskoca adam, strese sokmamak için korkumu da söylemiyorum. Ama öyle bi revizyon aldı ki tüm planlarımız belirsiz süreyle ertelendi.

Bu esnada annem de hasta ve ona bakıyorum. Ve çığlık atmak istiyorum. Eşimin çalışmadığı her an gözümde büyüyor. Çıkıp içmek istiyorum. İçip dağıtmak istiyorum.

Eskiden de alkole zaafım vardı yalan değil ama bu kadar kaçış gibi hissettirmezdi. Gençtim fakirdim ve arkadaşlarımla içip eğleniyordum.

Şu an aslında fena kazanmıyorum ama yine de iki kişi + kira + diğer masraflar elime ay sonunda para kalmıyor. Yani eğer harcamaları iyi planlayamazsam 0 a 0 da patlıyorum. Kimsenin beni anlmadığını hissediyorum. "Lms sakin olmalısınnn, akışa bırakk" akışta boğuluyorum, çığlıklar yardım çığlıkları allahın belaları.

Eğer eşimin işi patlar ve borca batarsak herkes diyicek ki 'hadi bakalım lms, kredi çek, altın boz. Hadi güzel kızım'. Annemlerin olduğu şehre taşınıcaz ve benim kendime ait pek bir hayatım olmayacak. Eşim için it gibi çalışıp kredi ödeyeceğim bir yandan. İşten çıkınca da anneme bakmaya gidicem. Bu arada eşim de bu durumu kaldıramadığı için depresyona giricek.

Bazen ister istemez eğer böyle olursa ve bana altın boz üstüne kredi çek derlerse boşanmayı düşünüyorum. Yani eşimi seviyorum, hem de çok seviyorum. Ama ben bu yükleri kaldırabileceğimden emin değilim. Eşim zaten şu an psikolojik olarak iyi değil, annemin devletin karşılamadığı bi ilacı alıp alamayacağını bilmiyoruz ve mesela annemin ilacı için de benim para koymam lazım.

Kızlar götümü satsam ben bu paraları çıkaramıyorum hesaplıyorum hesaplıyorum hesaplıyorum işin içinden çıkamıyorum. Hayatımdan nefret ediyorum. Hiç arkadaşım yok, şu an bunları konuşabileceğim kimsem yok. Kimse bunları anlamıyo da. Sanki dünyanın tüm yükü benim omuzlarımda.

Bi de ben anne olmak istiyodum, kucağımda bu kadar çocukla ben nasıl kendi çocuğumu emziririm ki zaten.

dün 16:44

25677. Bu ülkeden tamamen gitmek istemiyorum (şöyle bir iki üç sene başka memleket deneyimlemeyi hariç tutuyorum). Böyle olaylar oldukça hiç istemiyorum.

Ben gemiyi terk eden fare olmayacağım, burada kalıcam. Sadece eylemlerde değil, yaşamın kendisinde mücadelemi vereceğim.

Ve insanların dünyanın öbür ucundaki postlarına bakarken ciğerimdeki gazdan öksürüyor olacağım yine.

25 mart 08:34

25676. Dün erkeklerin ilgisiyle ilgili bir post gördüm. Çok canım sıkıldı. Çünkü bir yıllık bir ilişkide 3 gün, 5 gün hatta 15 gün hiç mesaj ya da arama almadığım zamanlar oldu. Yine 3 gün ne mesaj ne arama almamıştım, dün sabah bastım engeli. Hem ne zaman farkedecek merak ettiğimden hem de bu ilgisizlikten artık bıktığım için. 

Canımı sıkan ve ona gururumdan anlatmadığım o kadar çok şey var ki. Sürekli ben şöyle güçlüyüm, gelirim var deyip benim için kılını kıpırdatmadığını tek bir çöp bile almadığını hatırladıkça mahvoluyorum. Uzak mesafe olduğu için sadece üç kere görüşebildik, son 6 aydır da ekonomik sorunlar, işle alakalı sorunlar diye diye buluşmak için bir kere bile uğraş göstermedi. Ki zaten buluştuğumuzda da eve kapanıp rehine hayatı yaşadığımı da ayrıca hatırlıyorum.

Şu an düşünüyorum da hastalandığımda nasılsın demeyen, konuşurken hep kendi sorunlarını anlatan bir adamdan ben niye bunca incelik beklemişim ve bugüne kadar neden yapmamışım bunu? 

Bir de utanmadan gelip engellemeyi unuttuğum yerden beni engellemişsin kib diyor. Vallahi görüşeceğiz, gerçekten ahiret varsa mutlaka görüşeceğiz.

22 mart 10:42


25675. Babayla iyi geçiniyor olmak büyük nimetmiş. Hep böyle yaşamış kızlardaki özgüven neden bwnde yok anladım şimdi.

21 mart 18:25

25674. Gündem harici girdi giriyorum kusura bkmayın öncelikle. Çok zor bir zamandan geçiyorum ve beni yargılamayacağına inandığım, derdimi açık açık filtresiz paylaşabileceğim, benimle empati yapacağına inandığım bir kişi bile yok. Arkadaşlarım(?) var ama yok. paranoya diyebilirsiniz şizofreni diyebilirsiniz ama Birine bir şey anlatsam içten içe acımdan zevk alacağını, başarısızlığımla tatmin olacağını düşünüyorum. 

20 mart 20:29 20 mart 20:31

25673. Komik bir durum ama nazar bombasi bir ailenin yakin arkadaslariyiz. Bu yuzden bir cok seyi saklamak zorunda kaliyoruz. Bulusacagimiz zaman ilgi cekici seyler giymiyoruz. Ben surekli diyetteymis de kacamak yapmisim gibi davraniyorum. Esim ne zaman agzindan bir sey kacirsa yandik diye birbirimize bakiyoruz. Bu arkadaslarimizla kendi aramizda farkli bir dunyamiz var. 

18 mart 01:05

25672. Güzelce bir günün ardından tam uyuyacaktınm ki, tam da benim yeniden kalbimi kırana kadar. Şimdi kalbim ağrıyor, ama senin haberin yok.

16 mart 01:23


25671. Süslüler çoğu girdiyi beğenin ya özellikle medya ekleyip emek veren kişileri sanki karşılığı olmalı gibi zaten bir avuç insan kaldık burda.

15 mart 22:13

25670. Bazı yaşadığım olayları birleştirdim ve bir şeyleri bitirmeye karar verdim... Öncelikle fark ettim beni herkesten gizliyor. Ve buna haklı sebepleri varmış gibi göstermişti... Hadi gerçekten benim kim olduğumu gizliyorsun da sevgilinin olduğunu niye gizliyorsun ki? Bana sadece doğum günümde hediye aldı ki onu da göndermedi, ben gidince verecekmiş. Bir de beynimde dönüp duran beni aldatıyor mu sorusu var...

Her neyse hediyesi başında paralansın ve gerçekten mahşer günü ve hesaplaşma varsa o gün görüşeceğiz mutlaka.

15 mart 21:05



25669. Kendimi hissetmiyorum. Daha doğrusu yaşadığımı hissetmiyorum. 1 senedir iş arıyorum ilk zamanlarda iş bulamıyorum diye stres yapıyordum artık o konuda da saldım stresim eskisi gibi yok. Çok istediğim bir iş vardı binbir çabama rağmen olmayınca sanırım kendimi de kapadım tamamen. Çevremdeki birçok insanın işleri yolunda gayet tıkırında ilerlerken ben daha hala ilk aşamayı geçemedim hayatımda. Hele de çaba sarf ettiğim şeylere başkasının benim kadar çaba sarf etmeden oraya ulaşması çok dokunuyor bana. Kafamda hep "ben bunun için mi okudum?" Cümlesi dönüp duruyor. Mt ve genç yetenek programlarına başvuruyorum alan farklılığından eleniyorum ve çığlık çığlığa bağırmak istiyorum. Ya gönüllü olarak bile bulamıyorum hatta öyle diyeyim.

Yeni mezuna işi sen vermezsen, o vermezse biz nasıl deneyim kazanacağız? Zaman ilerledikçe bizim yaşımız da ilerliyor başvuru yapamayacak duruma geliyoruz bazı ilanlara. O kadar bunaldım ve sinirlerim bozuldu ki sözlük.

Artık bir şeylerin yolunda gitmesine ihtiyacım var çok bunaldım.

8 mart 06:15