yeni
popüler
    sorular içinde ara
    yeni soru sor
    son sorular
    son cevaplar
    kategoriler
    • süslü
    • moda alışveriş
    • kuaför & güzellik merkezi
    • sağlık
    • spor
    • gönül işleri
    • aile arkadaş ilişkileri
    • cinsellik
    • eğitim & kariyer
    • seyahat
    • pet
    • sanat
    • bürokrasi
    • diğer
    girdi yaz
    medya ekle
    • linki kopyala
    • şikayet et
    • girdiler (2158)
    • medya (31)

    2158. buraya hep çok da mutlu olmadığım şeyleri yazıyorum ama bu sefer umutlu ve güzel şeyler yazmaya geldim. belki okuyan birilerine de umut olur. 

    birkaç gün önce şöyle bir girdi yazmıştım (link: https://www.suslusozluk.com/süslülerin-an-itibariyle-aklından-geçenler?i=1348784 link) bu girdiden sonra mesaj atanlar oldu destekleri, duaları ve enerjileri için okuyan iyi dilekte bulunan herkese çok teşekkür ederim. kpssde kendi branşımda çok şükür ilk 100'e girdim, atamam ne zaman olur bilmiyorum ama kendimle gerçekten öyle bir gurur duyuyorum ki. 

    ama ben başka bir şeyden bahsedeceğim.

    ben geçen yıl işten çıkarılmıştım, tek yaşadığım evden şehirden ayrılıp geri aile evime dönmüştüm artık kpss çalışıcam diye. aile evine dönmek falan öyle büyük sorun olmadı ama ben bu başarısızlık hissiyle yemin ediyorum çok uzun süre başa çıkamadım. sürekli kendimi sorguladım neyi yanlış yaptım ben bu hayatı yaşamayı beceremiyor muyum, niye başa döndüm bir düzen kuramadım hayata geç kaldım işte insanlar benim yaşımda -iki aya 26 oluyorum- düzenini kurdu ben niye böyleyim diye diye uyuyamıyordum. ders çalışarak teselli bulmaya çalışıyordum. ve bir önceki girdimde bahsettiğim gibi git gide yalnızlaştım, çünkü kimse artık beni dinlemek istemiyordu. kendimle ve derslerle baş başa kalmıştım. kendime dedim ki bak madem döndün bu kpss işine kendini ver elinden geleni yap. ama bunu yaparken hiçbir zaman eskisi gibi hırslı olmadım, körü körüne bağlanmadım, zamanla kendimle kaldıkça yaşımın kaç olduğunu, yanımda kim olduğunu veya olmadığını görmedim bile. çünkü hayatımda bir kere dibi görmüştüm. işten çıkarıldığımı öğrendiğimde bu üzüntümü paylaşacak kimsem yoktu, eve dönene kadar doğru dürüst yemek bile yemiyordum. 

    hani diyorlar ya siz hayata ne verirseniz hayat size onu verir, siz şükrederseniz daha çok şükredecek şeyiniz olur diye. her uyandığımda geri dönebilecek bir evim olduğu için şükrettim. yaşadığım onca acıya onca yalnızlığa rağmen o masanın başına oturabildiğim için kendimi hep tebrik ettim. tabii ki de bu hep böyle miydi? hayır. ama artık kendime o kadar da acımasız değildim ve olmayacaktım da. kendi hayatımı başkalarınkiyle karşılaştırmaktan zor da olsa vazgeçtim. ve biliyor musunuz ben gerçekten kendimi hiç ama hiç sevmiyormuşum.

    mesela bir arkadaşım da işten çıkarılmıştı, o evine dönmedi iş baktı ben diyordum ki sen en azından bunu başardın ben başaramadım. burada başarı nerede, başarısızlık nerede? ben 0 arkadaşımın, 0 bağımın olduğu her gün ben burada ne yapıyorum dediğim şehirde kalsam gerçekten başarılı mı sayılacaktım? veya kpss çalışmaya kesin karar vermişken sırf biraz daha "başarılı" olmak için mutsuz olacağımı bildiğin özel sektörde biraz daha zaman kaybetseydim? kendime artık saçma sapan başarı kriterleri koymuyorum. ve biliyor musunuz bir yerde bir söz okumuştum şöyle bir şeydi tam hatırlamasam da: "birini kendinizden çok severseniz o kişi hayatınızdan çıkar ve siz en çok kendinizi sevmeyi öğrenirsiniz". benim bu bahsettiğim arkadaşım da dahil olmak üzere birçok kişi hayatımdan çıktı, muhabbetimiz kesildi ve benim literally gözüm açıldı.

    zamanla işten çıkarılmamın arkasında dönen çok şeyi de öğrendim, hani allah sizi kurtarmış dersiniz ya tam olarak öyle olmuş. ha ama öğrenmeye de bilirdim, dümdüz bir çıkarılma da olabilirdi. çünkü bazen bazı şeyler sadece olur, kontrol edemeyiz.

    dün derecemi gördüğümden beri içimde yaşadıklarımı tarif edemem. o derece sadece bir sayı olarak durmuyordu karşımda, geçen yıl bu zamanlar literally bir enkaz gibiydim. bir önceki girdimde kpss sürecinin sadece ders çalışmaktan ibaret olmadığını, o süreçte yanınızda olan ve olmayan insanların ne kadar önemli olduğundan bahsetmiştim. dün defalarca aynadan kendime baktım -duruşum bile değişmişti- ve şu an olduğum kişiye dönüşmemi sağlayan herkese, her şeye teşekkür ettim. 

    ben bu hayatta kendime artık belirli başarı kriterleri koymuyorum ve kimseyi de gözümde büyütmüyorum. işten çıkarıldığımda sen şunu yapmalıydın ben olsam şunu yapardım diyen herkes aradan zaman geçtiğinde dediklerini unutarak tabii ki sen haklıydın falan dediler -ama ben unutmadım:) baksanız herkes çok iyi çok mükemmel kararlar veriyor ama işte öyle değil. bundan sonraki sürecin benim için her anlamda çok iyi ve çok kolay olmasını diliyorum. benim geçen yıl yaşadığım sürece benzer bir süreç içinde olup bunu okuyan birileri varsa da şunu söylemek istiyorum ki; geçiyor ve her şey yoluna giriyor.

    57 dk önce

    2157. "kız selenice yılların problemini çöz hadi bana yıkanınca ağzı yüzü kaymayan şık duran bembeyaz gömlek ve tişört söyle dar kesim olmasın 😘 trde olmayan markalardan da olabilir"

    Alakasız bi soruda bu girdiyi Okuduktan sonra aklımdan geçen şey (link: https://youtube.com/shorts/KSvOvMddclo?si=ff3TiYutGSVHZb3T ) sos fıstık da olsun mu

    bugün 03:07

    2156. aylardır kapı kapı doktor geziyorum, kadın erkek fark etmeksizin hepsi stresten, reglin düzensiz ondan olmuş diyor ve uyguladıkları tedavi işe yaramıyor. stres büyük bir etken mi, evet, ama önce diğer olasılıkları değerlendirsek?? çok yoruldum artık...

    22 ağustos 10:57


    2155. cuma günü kpss sonuçları açıklanacak ve ben çok stresliyim. ve bu stresimi paylaşabileceğim hiç kimse yok biliyor musunuz? tıpkı sınav döneminde yaşadığım stresi de paylaşacak kimsemin olmaması gibi. işte bu yüzden en çok sonuç ne olursa olsun kendimi tebrik edicem.

    önceden insan kendi kendine yetmeli düşüncesiyle kimseye ihtiyacımın olmadığını düşünürdüm. iyi bir kariyer, iyi bir maaş ve tabii ki sağlık bir insana yeterdi. ama bana yetmedi, yetmiyor. kimseye de yetmez. insan sosyal bir varlık, çok yönlü bir varlık. kpss süreci çok zor bir süreç ama onun öncesinde benim çok toksik bir iş hayatım vardı ve ben onda da yalnızdım. 

    şu an yaşadığım stresi kiminle paylaşabilirim bilmiyorum, yakın olduğumu düşündüğüm herkesle bir şekilde koptuk, kimsenin kimseyi dinlemeye takati de kalmadı farkındayım. keşke bir sevgilim olsaydı. ben derdimi anlattığım zaman gelip geçici cevap veren çok da oralı olmayan herkesin bir sevgilisi var mesela, bunu fark ettim. insanlar sevgilileri olduklarında yüklerini onlarla paylaşıp arkadaşlarıyla paylaşmaya ihtiyaç duymuyorlar ve arkadaşları da onlarla paylaşsın istemiyor. düpedüz bencillik. ama anlıyorum ki artık bu hayat gerçekten böyle yaşanırmış. yok sınavımı etkilemesin, yok ben önce kendimi seveyim, yok zaten yeterince travmam var bir de erkekle uğraşmayayım, enerjimi bölmeyeyim vs. diyerek hayatıma birini almayı düşünmedim bile. ailemle deseniz zaten hiçbir zaman büyük bir iletişimimiz olmadı.

    velhasıl ben yapayalnızım. etrafımda arkadaş diyebileceğim kimse yok ve biliyor musunuz artık bunu da -yukarıda bencillik diye saydığım her şeyi- kabul ettim. hayatımda bir şeylerle hep kendim mücadele ettim işte bu yüzden kendimle gurur duyuyorum, cuma günü de sonuç ne olursa olsun duyucam. sınava calısmadan önce kpssye sadece otur çalış işin ne gözüyle bakardım; ama milli eğitim bakanının saçma sapan açıklamaları, az alım olacak lafları, süreç belirsizliği, akademileri, yürüdüğüm yolun belirsizliği vs. bunlara ek olarak sıfır sosyal hayat, arkadaşsızlık, aşksızlık. çok ama çok daraldım. 

    cuma günü inşallah çok güzel bir sonuç alırım, ve ondan sonrasında çok güzel bir sürece girerim maddi, sosyal ve aşk açısından. okuyan süslüler varsa teşekkür eder, dualarına ve güzel enerjilerine talip olduğumu söylemek isterim :')

    21 ağustos 01:15 21 ağustos 11:38

    2154. Dün takip isteği, bugün kafede karşılaşmak. Ne oluyoruz tanrım? Ex değil, nexttttttt istiyorummmmmmmmmmm...

    20 ağustos 03:24

    2153. hüzün doluyum. bugün ilk  stajımın son günü ve ben buradaki herkese çok alıştım. şimdiden özlem duyuyorum. bugün çok zor olacak benim için. 

    15 ağustos 09:38

    2152. Eski sevgilim evlenmiş onun damatlikli fotoğrafını gördüm dün o kadar üzüldüm ki o benim bu yaşıma kadar aşık olduğum tek insandı bunu hak etmese de. Gece rüyama girdi ve güne kötü başladım. Seni sevmiyorum artık görüşmek istemiyorum dediği andaki sesi ve gözleri aklımdan gitmiyor.

    14 ağustos 14:36


    2151. Gossip girl açtım, dertsiz tasasız ortaokullu kız çocuğuyum şu an.

    12 ağustos 20:29

    2150. Ankara Altındağ dan gelen haberleri görmemek için hiç bir yere girmiyorum.

    89 dogumlu bir insan olarak Z kuşağının meral mommy ve mansur yavas hyplelanmasının ne kadar boş ve üzücü olduğunu yakın gelecekte göreceğimi maalesef biliyordum..

    11 ağustos 23:07

    2149. İnsanın gönlü ruhu hüzünlü olunca dünyayı renksiz görüyor. En renkli anlar bile cansızlaşıyor.

    11 ağustos 20:33