süslülerin şu anda düşündükleri şeyler

769. Kendimi iyi hissediyorum ve mutluyum diyemem.Ama kötü hissediyorum yerin dibindeyim de diyemiyorum.hicbir şey hissedememenin olduğu yerdeyim.gezdiğimden , giydiğimden, özellikle yediğim hiçbir şeyden keyif almıyorum ve bu çok uzun sürdü.galiba 2-3 yılı geçti.özellikle son 1 sene beni yıktı geçti.eski fotoğraflardaki gibi parlamıyor gözlerim veya saçlarım eskisi kadar canlı değil.hep aynı ojeyi sürüyorum tırnaklarıma ama eskisi kadar parlak da durmuyorlar artık .sorun tam olarak nerde? Sorun ne ? Veya sorun var mı onu bilmiyorum.ne istiyorum , hayattan beklentim ne bilmiyorum.sadece hayalim yok ve kötü bir şeylerin olması ihtimalleri göğüs kafesimde sıkışma hissi uyandırıyor.hickimseye güvenmiyorum ve sağlamcılığa yol açan bu güvensizlik çok efor sarfettiriyor, kontrol etmekten yoruluyorum.Kalbim mi karardı yoksa beynim mi yoruldu bilmiyorum.

768. Yemin ediyorum burası cahil ve aptal dolu. İyi ki Hiç soru sormadım buraya.

767. Bugün t4 tramvayından bereç durağında inip yukarı çıktım ışıklarda arkadaşlarımın beni arabayla gelip almalarını bekliyordum. 

2 tane adam, biri ağır çekimde hareket ediyor ayakta durmakta zorlanıyor. Gözler kayıyor. Allah affetsin engelli sandım meğer haplanmış. Arkadaşı da ayrı haplanmış ama o bi tık daha normal. Bi tık daha normal olan gözlerini bana bi dikti, baktım dilini milini çıkarıyor. 

İçimden 1-1de her türlü alırım diye düşündüm çünkü ayakta durmaya mecali yok. Şimdi bu bana yaklaşsa, ben itsem, arabanın altında kalsa geberse, ben hapse girer miyim falan derken korna sesiyle dünyaya geri döndüm bindim gittim. 

Ama ya orda yaşıyor olsam, işten dönüyo olsam bugünkü gibi ve hava karanlık olsa, daha ıssız olduğu bir saat olsa falan filan değişik senaryolar yazdım kafada 

766.   Ben çok kırgınım. Kadınlar olarak siyaseten “sahipsiz” olduğumuzu zaten biliyorduk da dünya çapında kitlesi olan kadınların bile  menajer güdümüyle suya sabuna dokunmadan yaşadıkları ülkedeki zulmü böyle geçiştirmesi çok zoruma gitti. Sorumluluk sadece kadınlarda değil elbette, insan olan herkesin bu konuda sesini çıkartması gerekir ama şahsen ben bir kadın olarak o kızların ölüme gidene kadar yaşadıkları korkuyu bir erkekten çok daha iyi biliyorum, empati kurabiliyorum. Çünkü ucundan kıyısından bir benzerini aslında hepimiz yaşadık kadın olarak.

  Kız çocukları, gencecik kadınlar parça parça kesilirken güzel şeylerden bahsedelim diyen, İstanbul sözleşmesini ağzına bile alamayan, milyonluk takipçi kitlesini bir kez olsun toplum yararına farkındalık yaratmak için kullanmayan, kendisini var eden topluma karşı hiçbir vicdani sorumluluk hissetmeyenler.. Hepsini İkbal ve Ayşenur ile gömdüm bu hafta. 

  Boykot mu denir emin değilim ama artık bu konularda orta yolcu davranıp şahsi çıkarlarını düşünen insanları gördüğüm yerde kafamı çevireceğim, her anlamda. Hiçbirine yorum bile yazmıyorum, engelleyip geçiyorum çünkü konuşulmak, reaksiyon almak içeriği ne olursa olsun bu insanları besleyip gündemde tutuyor. Onlar için fark eden bir şey olmuyor, yine paralarını kazanıyorlar. 

  Sosyal medyada takip ettiğim çok az ünlü/influencer vardı, yuvarlak söylemlerle geçiştirenlerin hepsini takipten çıktım. Konuşacaksınız, konuşmak zorundasınız. Sizi hayran hayran izleyen, büyüyünce siz olmak isteyen, anne babasından aldığı harçlıkla sizin link verdiğiniz ürünü alan kız çocuklarına borçlusunuz. Konuşmazsanız yoksunuz.

765. umarım 1 hafta içinde unutulmaz bu olanlar. korkumdan dolayı her an odamda flaş açıyorum. kapıyı kitledim mi diye kontrol etmeye gidiyorum yoksa huzursuzluktan uyuyamıyorum. o gencecik iki kızın yaşadığı acıyı düşünemiyorum bile. hiçbir şey paylaşmayan, ben paylaşsam ne değişecek diyecek kadar yüzsüz insanlara da iki çift lafım var bu ülkede bir konunun üzerine yeterince düşülünce haklarında yakalanma kararı da çıktığını gördük ceza aldıklarını da gördük. çevrenizde hiç konuşmayan, bir tanecik hikaye bile atmayan, gündelik hayatına gülümseyerek fotoğraflar paylaşmaya devam eden insanları iyice analiz edip uzaklaştırın. dün ikbal ve ayşenurdu belki yarın biziz. sizin başınıza yarın bir gün sapığın biri dadandığında da aynı umursamazlıkta olacaklarını hiç unutmayın ne olur.

764. Kalbim sıkışıyor. Son xamanlarda çok sıkıldım bunaldım. Umarım ondandır. Bok gibi biriyim bok gibi bi hayatım var nasıl çıkıcam işin içinden bilmiyorum çok mutsuzum. Önümü göremiyorum. İnançsızım allam nolur bişi yap sere serpe gönül rahatlığıyla inanayım böyle random boşlukla konuşuyo gibi oluyo.

763. Selectra, terapi falan boşa ya bu ülkede yaşamak beni panik atak hastası yapıyor zaten bence. 

762. Twitter'a bir giriyorum intiharlar, cinayetler, tacizler, katliamlar.. beynim zonkluyor, geleceğe ümitle bakmak imkansız artık hayal bile kuramıyorum, yarın hiç bu kadar belirsiz olmamıştı.

761. Süslü sözlüğün agresif reklam gösterme politikası siteyi kullanmayı çok zorlaştırıyor. Hatta abartıp bi gün telefonumu bozacak.

760. Bütün enerjim bitti resmen son 1 aydır. Kendimi paketten düşüp çekmece kenarında kalmış kuru üzüm gibi hissediyorum ( kuru üzümden nefret ederim). Kendimi hergün duş almak için sürüklüyorum ve duşakabin kapısında boş boş 10 dakika bekliyorum. Uyanmak istemiyorum, yıkanmak istemiyorum, cilt bakımı vs zaten bütün rutinlerim alt üst olmuş durumda. Yemek yemek için bile açlığa dayanamadığım anı bekliyorum. Herşey çok yolunda gidiyordu oysa ki, noldu birden hala çözemedim. Sanırım 2024 bitmeden bana psikolog seansı hediye etmek istedi, yılın son golü depresyon gibi görünüyor..