4. Aynı şekilde bende de lisede olmayan üniye geçince başlayan merettir. Hayır sorun şu ki derslerini seven bir insandım ben, keyif alarak çalışırdım, şimdi çalışsam da yetmiyor gibi hissediyorum.
Ama süslüler kendime bir söz veriyorum. Biliyorum kolay olmayacak, ama elimden geleni yapacağım. Yavaş yavaş üzerimden atacağım bu kötü enerjiyi. Üstteki süslü haklı, neye endişeleniyorum ki? Stres yaptığım her şey öyle ya da böyle geçiyor, ben kendime zarar verdiğimle kalıyorum. Ne olursa olsun bu böyle. Geçecek, şimdi endişelendiğim ne varsa geçecek. Bitecek. Bitti gitti diyeceğim, oh be, rahatladım diyeceğim.
Az kaldı zaten finallerin bitmesine. Yarın ilk sınavıma giriyorum, iki küsür hafta sonra özgür olacağım. İki hafta nedir ki? İki hafta önce ne çabuk geçmiş! Bu süreçte de sonraki sınavları, yarını, seneyi düşünüp bir güne bir sürü günün yükünü sığdırmayacağım. Anda kalacağım. Eğer o an çalışmak istemiyorsam bırakacağım, sınav çalışırken yaşamayı unutmayacağım. Elbet bir gün biter.
profesor t
akilcagi
buyucu
uraharakisuke